Przyswoiłem sobie teorię reinkarnacji, gdy miałem 26 lat. Mądrość tkwi w doświadczeniu. Niektórzy sądzą, że to jest dar lub talent, lecz to jest owoc wieloletnich doświadczeń z wielu żywotów.
Henry Ford
Dla niektórych ludzi reinkarnacja jest czymś oczywistym, dla innych czymś prawdopodobnym, a dla jeszcze innych jest bzdurą.
Ja zdecydowanie należę do tej pierwszej grupy, chociaż zgodnie z moją filozofią, nawet jeśli jestem czegoś pewna, zostawiam sobie 1% możliwości, który mówi, że mogę nie mieć racji. Uważam, że jest to po prostu zdrowe podejście. Reinkarnacja jest dla mnie zjawiskiem oczywistym być może dlatego, że moje obie półkule mówią jej TAK.
Ma ona sens z punktu widzenia logiki (lewa półkula).
Nie zliczę ilości książek, jakie przeczytałam na temat rozwoju duchowego, w tym sporo na temat reinkarnacji; do tego dochodzą filmy dokumentalne i różnego rodzaju teorie, włączając w to te z zakresu fizyki kwantowej i religii. Wszystko się zazębia i ma logiczny sens – jedno wynika z drugiego.
Reinkarnacja rozwiązuje wiele wątpliwości, których na przykład istnienie nieba i piekła nie rozwiązuje wcale. Odpowiada na szereg najtrudniejszych pytań, takich jak te o nierówność społeczną i cierpienie.
Jednocześnie silnie intuicyjnie (prawa półkula) czuję, że tak to właśnie wygląda.
Czytając książkę “Wędrówka Dusz” dr Michaela Newtona w niektórych momentach chciało mi się płakać ze wzruszenia, tak bliskie były mi relacje ludzi, opisujących co się dzieje po śmierci – zupełnie jakbym znała i pamiętała to z autopsji. Poddanie się hipnozie oraz wiele wydarzeń w moim życiu prywatnym potwierdza mi, że reinkarnacja jest faktem i tak właśnie do niej podchodzę.
Dzielę się z wami moimi subiektywnymi wrażeniami, natomiast ten artykuł nie jest pisany po to, by kogokolwiek przekonywać, że życie po życiu istnieje.
Jak zawsze, daję wam prawo do samodzielnego myślenia i wiary w co tylko chcecie; każdy jest bowiem na swoim etapie drogi i ta droga, jaka by nie była, jest ok.
Jednocześnie w ramach ciekawostki przytoczę kilka historii, które dają do myślenia.
“Mały chłopiec o imieniu Lee podkreślał że jego drugim imieniem było Coe i jego urodziny to 26 czerwca, choć to nie było prawdą. Powiedział też, że mieszkał w Hollywood i że miał córkę o imieniu Jennifer. Opowiadał, że pisał scenariusze do filmów. Kiedy jego siostra zapytała go ile miał lat kiedy umarł odpowiedział – 48.
Podczas oglądania filmów jego rodzina miała zwyczaj pytania go o to czy pisał scenariusz do niego. Pozytywnie zareagował dopiero przy filmie pt. “Przeminęło z wiatrem.” Sidney Coe Howard był twórcą tego scenariusza. Miał córkę Jennifer i zmarł w wieku 48 lat. Tą sprawą zajmował się dr Tucker.”
“Nieżyjąca już dr Eli Lasch, która jest znana ze swojej pracy lekarskiej w Strefie Gazy w ramach działań rządu izraelskiego, badała przypadek trzyletniego chłopca który mieszkał w pobliżu granicy Syrii i Izraela.
Chłopiec, powiedział, że pamięta jak w poprzednim życiu zginął od uderzenia siekierą. Pokazał wieś, gdzie pochowano jego ciało oraz miejsce schowania narzędzia zbrodni. Wskazał też zabójcę. We wskazanych miejscach znaleziono ciało z ranami opisywanymi przez chłopca, znaleziono też topór, a zabójca przyznał się do dokonanych czynów.”
“Luke miał 2 lata, kiedy zaczął mówić swoim rodzicom o ich przeszłym życiu, w którym miał czarne włosy i był kobietą o imieniu Pam. On jako ta kobieta miał zginąć w pożarze budynku w Chicago próbując uciec wyskoczyła przez okno.
Kobieta o nazwisku Pamela Robinson zmarła w 1993 roku w pożarze w Paxton Hotel w Chicago. Rodzice Luka dopytywali jaki kolor skóry miała kobieta. On odpowiedział bez wahania – “Czarny”. Jego matka wydrukowała kilka fotografii afroamerykańskich kobiet, w tym jedno było zdjęciem Robinson. Luke jednoznacznie wskazał na zdjęcie Robinson i powiedział “To jest Pam”.
Historia Luke’a została przedstawiona przez A&E w programie internetowym pt. “The Ghost Inside My Child”.”
W swojej książce “JAK DZIAŁA ENERGIA, czyli Rozwój Duchowy Od Podstaw” opisuję historię chłopca , który w czasie wakacji pojechał z rodzicami zwiedzać północną część Anglii i kiedy wszyscy weszli do starego zabytkowego zamku, chłopiec zaczął opowiadać, co się w nim działo w innych czasach, mówiąc, że był tutaj jako dorosły mężczyzna, ubrany w zbroję. Opowiadał, gdzie przymocowane były pochodnie, jak ubrani byli ludzie, jak się nazywał i co robił. Opowieści te usłyszał przewodnik, który pracował w zamku, i oprowadzał po nim ludzi. Nie mógł uwierzyć w to, co mówi chłopiec, ponieważ ten wiedział więcej, niż on sam. Wszyscy byli zaskoczeni, gdyż dziecko to nie potrafiło jeszcze czytać, więc nie mogło w żaden sposób zdobyć informacji, jakie podawało. Na podstawie tej historii powstał też film dokumentalny.
Jeżeli macie dzieci lub wnuki w wieku 3 – 4 lat, zacznijcie słuchać tego co mówią, ponieważ być może powiedzą wam coś, co jeszcze pamiętają z poprzedniego życia (mniej więcej do tego czasu posiadamy taką pamieć).
źródło: http://paranormalzone.pl/niewyjasnione/religia-i-filozofia/item/819-10-przypadkow-reinkarnacji